Gmina Raszyn

Z okazji 80. rocznicy wybuchu II WOJNY ŚWIATOWEJ
Centrum Kultury Raszyn zaprasza na biograficzny dramat wojenny pt. „ Dzieci Ireny Sendlerowej” /The Courageous Heart of Irena Sendler/.

Reżyser: John Kent Harrison
Występują: Anna Paquin, Maja Ostaszewska, Krzysztof Pieczyński, Olga Bołądź, Karolina Dryzner, Jerzy Nowak, Danuta Stenka
Kraj produkcji: Polska / USA
Rok produkcji: 2009
Czas trwania: 95 min
Ograniczenie wiekowe: 16+

Film otrzymał wiele nominacji i nagród:

Złote Globy 2010
nominacja – Najlepsza aktorka w miniserialu lub filmie telewizyjnym Anna Paquin

Emmy 2009
wygrana – Najlepsza charakteryzacja w miniserialu lub filmie telewizyjnym (naturalna) Trefor Proud
nominacja – Najlepsza aktorka drugoplanowa w miniserialu lub filmie telewizyjnym Marcia Gay Harden
nominacja – Najlepszy montaż dźwięku w miniserialu, filmie telewizyjnym lub programie specjalnym

Satelity 2009
nominacja – Najlepszy film telewizyjny

Amerykańska Gildia Reżyserów Filmowych 2010
nominacja – DGA Najlepsze osiągnięcie reżyserskie w filmie telewizyjnym / mini-serialu John Kent Harrison

Amerykańskie Stowarzyszenie Operatorów Filmowych 2010
nominacja – ASC Najlepsze zdjęcia do filmu tygodnia / miniserialu / odcinka pilotażowego Jerzy Zieliński

Film oparty na książce Anny Mieszkowskiej „Matka dzieci Holocaustu” opowiada o działalności bohaterskiej Polki, Ireny Sendlerowej, która podczas II wojny światowej, wraz z grupą współpracowników zainicjowała szeroko zakrojoną akcję ratowania dzieci z warszawskiego getta. Film koncentruje się przede wszystkim na ukazaniu wkładu narodu polskiego w ratowanie Żydów. Pokazane są tam zarówno wątki współpracy Ireny z Radą Pomocy Żydom – Żegotą, jak i jej bliska relacja z Kościołem. Dzięki szeroko zakrojonym działaniom Sendlerowej możliwe stało się bezpieczne wyprowadzenie z getta około 2500 dzieci, które umieszczone zostały w polskich rodzinach, sierocińcach.

24 września (wtorek) godz. 19:00
Centrum Kultury Raszyn
Al. Krakowska 29A

WSTĘP WOLNY !

Centrum Kultury Raszyn zaprasza na koncert zespołu WYSPY DOBREJ NADZIEI

Zespół Wyspy Dobrej Nadziei powstał z potrzeby komunikowania się ze światem mądrym i dobrym słowem. Dlatego właśnie grupa sięga po strofy poetów, otula je własną wrażliwością i muzyczną wyobraźnią, dodaje dźwięki, które wraz ze słowami stanowią przemyślaną całość. Tak powstałe piosenki podsuwa słuchaczom wierząc, że taka poetycka zaczepka prowadzić może jedynie do czegoś dobrego. Pewnego dnia muzycy spotkali na swej artystycznej drodze zakochanego w Księżycu naczelnego lunatyka – Konstantego I. Gałczyńskiego i teraz, wraz z poetą, pięknie błądzą pod księżycem po manowcach poetycko-muzycznej krainy. Wędrują od sceny do sceny, zawsze otwarci na liryczną rozmowę z Szanowną Publicznością.

Anna Starowicz – skrzypce, mandolina, śpiew
Norbert Filipek – gitary
Krystian Sidor – gitara basowa, kontrabas
Adam Tkaczyk – śpiew, gitary
Mikołaj Wielecki – instrumenty perkusyjne

Wyspy Dobrej Nadziei to warszawski zespół wykonujący piosenki z autorską muzyką do słów poetów: Jonasza Kofty, Edwarda Stachury, Włodzimierza Jasińskiego a prz ede wszystkim Konstantego I. Gałczyńskiego. To właśnie czarowne słowa tego poety najczęściej można usłyszeć w piosenkach zespołu. W początkach swej artystycznej drogi Wyspy Dobrej Nadziei brały udział ogólnopolskich festiwalach piosenki poetyckiej, literackiej i studenckiej, (m.in. YAPA, Wrzosowisko, OTGPS Szklarska Poręba, Bazuna, Piostur Gorol Song, Morda itp.) zajmując czołowe miejsca lub otrzymując wyróżnienia za kompozycje i wykonanie repertuaru. Grupa występowała u boku takich wykonawców jak: Stare Dobre Małżeństwo, Wolna Grupa Bukowina, Elżbieta Adamiak, Antonina Krzysztoń, Bez Jacka. Jako wykonawca piosenek z tekstami K.I. Gałczyńskiego Wyspy Dobrej Nadziei zapraszane są do udziału w imprezach poświęconych temu poecie: Zaduszki poetyckie i Imieniny u Gałczyńskiego (organizowane przez córkę poety – Kirę Gałczyńską), czy Piknik z Zieloną Gęsią w Muzeum K. I. Gałczyńskiego w Leśniczówce Pranie. Zespół ma na swym koncie płyty „Najdalsze” i „Lunatyk”.

Po koncercie będzie możliwość kupienia płyty „Lunatyk”. Nie będzie możliwości płacenia kartą.

22 września (niedziela) godz. 18:00
Centrum Kultury Raszyn,
Al. Krakowska 29A

Bezpłatne bilety wstępu do pobrania ze strony Biletyna.pl lub w recepcji CKR

W rocznicę napaści Związku Radzieckiego na Polskę Centrum Kultury Raszyn zaprasza na spektakl pt. „UPALNY DZIEŃ” – dramat w jednym akcie.

WYSTĘPUJĄ:
żołnierz – Maciej Jaskólski
jeniec – Szymon Grzeszczakowski
reżyseria – Gerard Położyński
tekst song – Ewa Szostek
fotografia – Tomasz Malczyk

Początek wojny. Upalny dzień. Polak wzięty do niewoli i niemiecki oficer siadają pod drzewem i zaczynają rozmowę. Jak ona się zakończy? Czy w takich warunkach możliwa jest przyjaźń? Spektakl Janusza Wasylkowskiego – Lwowiaka, poety i dramaturga zachęca widza do refleksji nad bezsensem wojny i nieodwracalnych konsekwencji wynikających z działań wojennych – unicestwiania rodzin, relacji, społeczności, aż wreszcie utraty ludzkiego życia. „Upalny Dzień” jest artystyczną formą uczczenia pamięci o ofiarach II Wojny Światowej. Serdecznie zachęcamy do poznania sztuki wybitnego działacza społecznego oddanego popularyzacji Kresów Wschodnich, autora kilkunastu sztuk teatralnych i adaptacji telewizyjnych, którego sztuki są tłumaczone na język niemiecki, angielski, czeski, słowacki, bułgarski, serbski, chorwacki, duński i ukraiński.

17 września (wtorek) godz. 17:00
Centrum Kultury Raszyn,
Al. Krakowska 29A

WSTĘP WOLNY

W 80. rocznicę wybuchu II wojny światowej Centrum Kultury Raszyn zaprasza na wernisaż wystawy przygotowanej przez IPN pt. „Oblężenie Warszawy 1939. Fotografie Juliena Bryana”

17 września (wtorek) godz. 16:30
Centrum Kultury Raszyn
Al. Krakowska 29A

Galeria Q

WSTĘP WOLNY !

Dzięki porozumieniu zawartemu w 2010 r. z synem fotografa Samem Bryanem w Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej przechowywana jest kolekcja kopii cyfrowych zdjęć Juliana Bryana. Wydane zostały albumy „Oblężenie Warszawy w fotografii Juliena Bryana” i „Kolory wojny” oraz zorganizowana wystawa „Amerykanin w Warszawie. Stolica w obiektywie Juliena Bryana 1936–1974” (we współpracy z Domem Spotkań z Historią w Warszawie, 19.11.2010 – 13.03.2011). Wkrótce nakładem IPN ukaże się też album fotografii Bryana ze Związku Sowieckiego z lat 1930-1959.

7 września 1939 r. ostatnim pociągiem przyjechał do Warszawy amerykański fotograf, filmowiec i podróżnik Julien Bryan. Chciał zrobić kilka zdjęć zza linii frontu i bezpiecznie wrócić nim wojska niemieckie dotrą w głąb kraju. Pozostał jednak w oblężonym mieście przez dwa tygodnie. Był jedynym zagranicznym fotoreporterem i czuł się zobowiązany do pokazania światu tragiczny los jego mieszkańców.

Fotografowanie w oblężonej Warszawie nie było łatwe. Bryanowi uzyskał jednak wsparcie Prezydenta Warszawy Stefana Starzyńskiego, który przydzielił mu samochód oraz pomocników. Dzięki temu mógł poruszać się po mieście i rejestrować bohaterską postawę jego mieszkańców. Mimo to, że znalazł się w samym środku walk, nie uważał się za fotografa wojennego. Mówił, że wcale nie jest „korespondentem wojennym, lecz posługującym się kamerą reporterem czasu pokoju, osobą, której praca polega na przemierzaniu świata i fotografowaniu ludzi, nie bomb”. Jak pisał: „Najważniejsze w opowieści o oblężeniu Warszawy nie były zburzone budynki lub karabiny czy niemieckie bombowce nad głową. Najważniejsze było to, co przydarzyło się zwykłym mieszkańcom Warszawy, starcom i staruszkom, matkom i małym dzieciom, tysiącom cywilnych pracowników, którzy robili swoje i nie porzucili pracy.”

Bryan nie mógł pozostać obojętny na to, co zobaczył. Na falach Polskiego Radia, pod ostrzałem niemieckich bomb, zaapelował do prezydenta Roosevelta i narodu amerykańskiego o pomoc dla stolicy Polski.

Stolicę Polski opuścił 21 września wraz z grupą obcokrajowców. Udało mu się wywieźć zdjęcia. Jeszcze w 1939 roku pojawiły się one na łamach najważniejszych zachodnioeuropejskich i amerykańskich gazet w tym w „Time”, „Life, „L’Illustration, „The War Illustrated”, „Look”. W 1940 r. opublikował album „Oblężenie”, a na ekrany kin wszedł film pod tym samym tytułem, który mogło go obejrzeć nawet czterdzieści milionów Amerykanów i dwieście milionów widzów na całym świecie.

Po wojnie Bryan wracał do Polski kilkakrotnie: w 1946, 1958, 1959 i 1974. Udało mu się odnaleźć wiele z osób, które sfotografował w 1939 r. Opowieść tych poszukiwaniach zawarł w wydanej w 1960 roku książce „Warsaw. 1939 Siege. 1959 Warsaw Revisited”.

Zmarł w Nowym Jorku 20 października 1974 roku wkrótce po powrocie z Polski.

Tomasz Stempowski (Archiwum IPN)

Julien Bryan (1899–1974), amerykański dokumentalista i fotograf jako jedyny korespondent zagraniczny przybył do walczącej Warszawy 7 września 1939 r. Od prezydenta Stefana Starzyńskiego otrzymał samochód, tłumacza i ochronę, by mógł bez przeszkód filmować miasto i pokazać światu dokument ukazujący niemieckie metody prowadzenia wojny totalnej i bombardowanie miasta przez Luftwaffe. Jego zdjęcia z tego okresu przeszły do legendy, a za pomocą amerykańskiej prasy mógł je zobaczyć cały świat. 21 września 1939 roku wyjechał z płonącej Warszawy, zabierając ze sobą bogaty materiał dokumentujący życie ludności cywilnej i bestialstwo żołnierzy niemieckich. Taśmy filmowe zostały następnie wykorzystane do montażu filmu „Oblężenie” („Siege”), obrazującego bohaterską postawę warszawiaków. Film był wyświetlany w amerykańskich kinach wiosną 1940 roku. Uzyskał nominację Amerykańskiej Akademii Filmowej do Oscara w 1941 roku w kategorii najlepszego krótkometrażowego filmu dokumentalnego.

W 2012 roku Instytut Pamięci Narodowej uhonorował Juliena Bryana przyznaną pośmiertnie nagrodą Kustosz Pamięci Narodowej.